Z BONGO związała się 8 lat temu. Pochodzi z Rosji.
Współpraca z BONGO zaczęła się od propozycji zaopiekowania się gośćmi zza wschodniej granicy na Targach Funeralnych MEMENTO. Po bliższym zapoznaniu się z Tomaszem Salskim i Markiem Cichewiczem zrozumiała, że branża pogrzebowa może mieć nowoczesny, cywilizowany wymiar, a praca w niej nie oznacza wcale braku prestiżu. 

Natellę dobrze znają pracownicy ambasad, instytucji państwowych i innych urzędów. Na jej głowie są wszelkie formalności. Odprawia i odbiera osobiście trumny czy urny.

Specjalista ds. kontaktów z zagranicą. Główny zakres działań – rynek anglojęzyczny. W BONGO nieprzerwanie od 2007 roku.

Do firmy trafił za sprawą Marka Cichewicza, z którym studiowałem zarządzanie na Uniwersytecie Łódzkim. Po zdobyciu dyplomu wyjechał na wymianę studencką do Stanów Zjednoczonych. Jego praca polega na kontakcie z rodzinami osób zmarłych, przekazywaniu bieżących spraw, na rozmowach zarówno z polskimi placówkami dyplomatycznymi, jak i zagranicznymi w Polsce.

Najstarszy stażem i wiekiem w BONGO. Pierwsze kroki stawiał tu jeszcze w 1990 roku. Ma niesamowitą głowę do języków obcych. Biegle włada niemieckim, angielskim i rosyjskim. Bez trudu dogada się też z Francuzem czy Włochem. 

Powtarza, że istnieje niewiele krajów, z których BONGO nie sprowadzało zmarłych czy ich tam nie odprawiało. Firma dotarła nawet do wysepki Kiribati. To oddalony o 4,5 tys. kilometrów od Australii punkcik na mapie, dokąd trzeba było przetransportować zmarłego w Szczecinie marynarza.

Najmłodsza stażem i wiekiem w BONGO. Jesienią ubiegłego roku dołączyła do zespołu. Ukończyła germanistykę, co stało się atutem nie do przecenienia. W BONGO obsługuje klientów przede wszystkim z Niemiec, załatwia formalności w urzędach związane ze sprowadzaniem zmarłych.

Ma anielską cierpliwość, a talent dydaktyczny pomaga w tłumaczeniu rodzinom wszelkich zawiłości. Poprzednio pracowała jako spedytor, ale po kilkumiesięcznym doświadczeniu w BONGO mówi:

– Obecna praca jest zdecydowanie ciekawsza. Każdego dnia sporo można się nauczyć.

Ćwierć wieku w firmie. Najbardziej pamięta wyprawę na Krym. Jechał przez Ukrainę, kiedy drogi były jeszcze w fatalnym stanie. Przywiózł młodą warszawiankę, która zginęła w wypadku motocyklowym.

– Choć serce się kraje, staramy się nie pokazywać emocji, trzeba zachować się profesjonalnie – powtarza.

Mówi, że nie stać go na fuszerki, bo „szlachectwo zobowiązuje”. Ma na myśli sześć dekad funkcjonowania marki BONGO. Sam w firmie od 2,5 roku. Stara się zapewnić zleceniodawcom komfort psychiczny.

– Niedawno w szpitalu w Niemczech dzięki rozmowie odciągnąłem wdowę od skrajnej rozpaczy – wspomina. 

Przed podróżą zawsze zagląda do sieci i książek, by poczytać o kulturze i gospodarce krajów, do których się wybiera. Minusem jest rozłąka z najbliższymi, także w świąteczne dni. Za granicą nie obchodzi się np. 3 Maja czy Święta Wojska Polskiego.

– Nie wiadomo, co przyniesie dzień. Śmierć nie wybiera. Nasza praca to służba – tłumaczy.